nakomeling - zelfstandig naamwoord uitspraak: na-ko-me-ling 1. iemand die een bepaalde ander als voorouder heeft ♢ opa Elvis is gestorven zonder nakomelingen Zelfstandig naamwoord: na-ko-me-ling de nakomeling...

m. (-en), 1. hij die na iemand gekomen, geboren is, afstammeling; 2. (mv. en coll.) nageslacht.

s., neikom(me)ling; goede -en krijgen, bêst skaeije.

m. en v. (-en), 1. hij die na iem. gekomen, geboren is, afstammeling; 2. (mv. en collect.) nageslacht.

m. en v. nakomelingen ([hij, die na iem. geboren wordt als] afstammeling; in bet mv. nageslacht): de koning stierf zonder mannelijke nakomelingen.

Nakomeling m. en v. (-en), afstammeling; de nakomelingen, het nageslacht. NAKOMELINGE, v. (-n).

zie Afkomeling.