(Fr.: modulation de phase; Du.: Phasenmodulation; Eng.: phase modulation), vorm van modulatie waarbij het faseverschil tussen de gemoduleerde en de ongemoduleerde trilling (draaggolf) evenredig is met de ogenblikswaarde of momentele waarde van het modulerende signaal.
De gemoduleerde trilling kan beschreven worden als: M(t) = A cos(ωdt + φ), waarin M(t) de momentele waarde van de trilling voorstelt, A de amplitude, φ de fase, ωd = 2𝜋fd de hoeksnelheid of pulsatie en fd de draaggolffrequentie. Indien S(t) de momentele waarde van de modulerende trilling is en ωdt + φ varieert in het ritme van S(t), spreekt men van hoekmodulatie. Een vorm hiervan is fasemodulatie met φ = mp S(t), waarbij mp de modulatie-index is. Nu geldt dus:
M(t) = A cos {ωdt + mp S(t)}
Indien het modulerende signaal een harmonische trilling met frequentie fs is, en er geldt: S(t) = cos ωdt, dan wordt:
M(t) = A cos {ωdt + mp cos ωst}
Deze trilling kan op een soortgelijke wijze als bij frequentiemodulatie in frequentiecomponenten ontbonden worden. De frequentiezwaai bedraagt bij fasemodulatie ∆ω = ωsmp, en hangt dus af van ωs. Indien bij ontvangst een draaggolf en ruis met een vlak (uniform) frequentiespectrum aan een (ideale) fasedemodulator worden toegevoerd ontstaat aan de uitgang ruis met een vlak frequentiespectrum.