(Fr.; bouée; Du.: Boje; Eng.: buoy), drijvend en in normale gevallen verankerd voorwerp, meestal aangebracht ten behoeve van de scheepvaart. Boeien kunnen zijn gelegd ter oriëntering van de zeeman of ter markering van geulen, begrenzingen, ondiepten enz.
Men onderscheidt de lichtboei of lantaarnboei (voorzien van een op propaangas of elektriciteit brandende lantaarn), brulboei (voorzien van een brulinstallatie), belboei (voorzien van een vastgemonteerde klok of bel met loshangende klepel), radarboei (voorzien van een radarreflector), wrakboei (wrakbetonning: altijd groen geschilderd en in Nederlandse wateren gemerkt met een witte letter W), sparboei (met de vorm van een langgerekte, dunne, aan de bovenzijde spitse of stompe cilinder); voorts de diverse als ‘ton’ aangeduide boeien zoals: verkenningston en/of uiterton (laatste boei op weg naar open zee van de betonning van een zeegat of vaarwater), scheidingston (in betond vaarwater een splitsing aangevend), bakenton, en bolton (de splitsing van een vaarwater aangevend); de lichtboei wordt ook als midvaarwaterboei gebruikt. Voor het afmeren van schepen worden gebruikt de meerboei, de aanlegboei en de kompasboei (meerboei voor het vaststellen van de kompasfout). In de visserij wordt de joon gebruikt voor het aangeven van visnetten. Voor bijzondere doeleinden kent men voorts de reddingsboei, de telefoonboei, de ankerboei en de weerboei. Tevens zie Betonning.