(Fr.: protection du sol; Du.: Bodenschutz; Eng.: soil protection), bescherming van de bodem op plaatsen waar tijdens en na de aanleg van waterbouwkundige kunstwerken ongewenste uitschuring van de bodem is te verwachten door het aanbrengen van een zanddichte waterdoorlatende bescherming die niet mag worden aangetast door chemische en/of biologische invloeden. De klassieke vorm van een bodembescherming is het van rijshout gevlochten zinkstuk, door een ballast van stenen op zijn plaats gehouden.
Dergelijke zinkstukken worden door de stijging van de arbeidslonen steeds kostbaarder. Daarom is men overgegaan op een nieuw type zinkstuk, de blokkenmat, bestaande uit een mat van polypropeen met daarop door middel van nagels bevestigde betonblokken. Het zinkstuk is zanddicht, waterdoorlatend, bestand tegen chemische en biologische invloeden en tegen sterke stromingen. Bovendien kan de ballastlaag niet afschuiven op steile taluds onder water. Elk zinkstuk (30 m breed) is opgebouwd uit zes aan elkaar genaaide stroken van 200 meter lengte waardoorheen in groepen 72.000 kunststofnagels zijn gestoken. Over elke groep van vier nagels wordt een blok gestort van snelverhardende beton. Het transport geschiedt met een drijvende rol, die door sleepboten naar de afzinkplaats wordt versleept.