De hoofdzin (of: zelfstandige zin) is een zin die niet als zinsdeel of zinsdeelstuk fungeert in een grotere zin. Een kenmerk van hoofdzinnen is dat de persoonsvorm doorgaans op de tweede, soms op de eerste zinsplaats staat.
De hoofdzin omvat ook de bijzinnen die afhankelijk zijn van de 'rompzin' (de hoofdzin zonder bijzin(nen)). (1) Toen zag de man iets. (2) Toen zij binnenkwamen, zag de man die er al eerder was geweest, dat er iets was veranderd. De samengestelde zin (2) is dus in zijn geheel een hoofdzin.
