wortel - niet-geleed, bladloos deel van een vaatplant, dat meestal in de grond naar beneden groeit. Biologische vakterm: radix. Uit het embryo groeit de hoofdwortel. Een hoofdwortel zonder zijwortels wordt een paalwortel genoemd. Een dunne en fijn vertakte zijwortel heet een haarwortel. De bijwortel ontspringt uit de stengel of een tak; bevindt deze zich in de lucht, dan heet hij een luchtwortel. Luchtwortels die, zoals bij de mangrove, de stam dragen, heten steltwortels. Een klimplant hecht zich met zijn luchtwortels vast: de hechtwortel. Uit een zuurstofarme bodem rijst een ademwortel op om zuurstof aan te voeren; biologische term: pneumatofoor. Een variëteit van het raapzaad (Brassica rapa) heeft een vlezige wortel; deze wordt een knol genoemd. De eetbare wortel van de peen heet eveneens een peen.

Zie: knol; wortelstok.

wortel - zelfstandig naamwoord
uitspraak: wor-tel

1. deel van een plant dat onder de grond zit
♢ de wortels van de boom zijn erg dik
1. wortel schieten
[zich met de wortels vasthechten in de grond]
2. wortel schieten
[er heel lang blijven]
3. het met wortel en tak uitroeien
[helemaal]
2. plant waarvan je het ondergrondse deel kunt eten
♢ worteltjes hebben een oranje kleur
3. een getal dat met zichzelf vermenigvuldigd een gegeven getal oplevert
♢ de wortel uit 16 is 4, want 4 x 4 = 16

Zelfstandig naamwoord: wor-tel
de wortel
de wortels
het worteltje

Synoniemen
vierkantswortel
Tegenstellingen
kwadraat