knol - opgezwollen deel van een stengel of van een wortel, waarin reservevoedsel zit en die een bepaalde levensduur heeft. Een wortelknol heeft geen bladschubben, een stengelknol wel. (Zie: aardappel.) Stengelknollen van de bataat heten bataten. Er zijn vele soorten wortelknollen, onder andere de eetbare van de venkel: venkelknol, bleekvenkel of knolvenkel. De plant Helianthus tuberosus levert de aardpeer, topinamboer of Jeruzalem-artisjok, de radijsplant de radijs en de plant Raphanus sativus niger de rammenas. Bieten zijn de wortelknollen die planten van het geslacht Bèta vormen. De kroot of rode biet is van de variëteiten

B. vulgaris conditiva en B. vulgaris rubra. Bij de voederbiet, mangelwortel of mangel gaat het om de planten B. vulgaris en B. vulgaris alba. Suikerbieten of beetwortels zijn afkomstig van de variëteit Bèta vulgaris altissima.

Zie: bol; wortel.

knol - zelfstandig naamwoord

1. dier met vier benen, om op te rijden of om te laten trekken
♢ voor dat werk heb je een stevige boerenknol nodig
2. dikke wortel
♢ een suikerbiet is een eetbare knol
1. knollen voor citroenen verkopen
[iemand iets wijsmaken, met woorden bedriegen]

Zelfstandig naamwoord: knol
de knol
de knollen
het knolletje

Synoniemen
bol, paard