Die zwijgt stemt toe

betekenis & definitie

De mening dat iemand die zwijgt op een voorstel of een vraag, toestemt, is al zeer oud en komt bij zeer vele volken voor1). In de middeleeuwen: soo wie swijgt die looft; die swighet die volghet (Prov. Comm. 297). Vgl. ook De Brune, Nieuwe Wyn in oude le’er-zacken 324: ..Die niet en spreeckt. op dat men vraeght. Ghenoegsaem daer consent in draeght.” Fr. qui se tait, consent; Hd. wer schweigt, stimmt zu; Eng. silence is (of gives) consent.
1) In het rechtswezen heeft de regel qui tacet consentire videtur zo algemeen niet gegolden. Wel schijnt het volgens de lex Rubria, cap. 21, 22, dat in het Romeinse recht degene die voor de praetor op een gedane vordering niet antwoordde, als confessus, d.w.z. damnatus behandeld werd, doch de autoriteiten zijn het over de betekenis van het hoofdstuk in bovengenoemde wet niet eens. In het Germaanse recht was de gedaagde in een proces tot antwoorden verplicht. Deed hij dat niet, dan verloor hij het recht tot verdediging. Ook moest veelal bij gebreke van bewijs door de eiser de gedaagde zijn onschuld bezweren; deed hij dat niet, dan werd hij niet voor onschuldig gehouden, doch dat is nog wat anders dan toestemmen, erkennen.