mislukken. Onder duigen verstaat men stukken wagenschot, tot het samenstellen van houten vaten bestemd, en die door hoepels bij elkaar gehouden worden.
Als de hoepels wegzakken of loslaten, vallen deze plankjes uit elkaar en mislukt het vat; vandaar dat deze uitdrukking in het algemeen gebruikt wordt voor instorten, mislukken. Sinds ± 1600 bekend. Vgl. ook de bodem inslaan, welke uitdr. eveneens ontleend is aan een vat. Fr. tomber en javelle; Hd. in die Brüche gehen; Eng. to fall to the ground, to pieces.
