lof die men zichzelf toezwaait, is antipathiek, wekt weerzin. Het gebruik van stinken in de zin van: afkeer of tegenzin inboezemen, verfoeilijk zijn, was voorheen zeer algemeen en in ’t bijz. sprak men van stinkende zonden, en bij of voor iemand stinken, b.v.: „haer boose wercken voor Gods aenscijn stincken” (Everaert 13).
Het spr. is oud (reeds Mnl.) en algemeen. Hd. eigen Lob stinkt; Fr. qui se loue, s’emboue; Eng. self-praise is no recommendation; Lat. (Mlat.?) laus in proprio ore sordescit; propria laus petet of sordet.
