Rentecertificaten is een vorm van sparen die vergelijkbaar is met een deposito. Bij rentecertificaten ligt de rente vast, evenals de looptijd. De spaarder kan bepalen of de rente maandelijks of jaarlijks uitgekeerd wordt. De rente kan altijd vrij opgenomen worden. Bij opname van het basisbedrag betaalt de spaarder een boete.
Bij een certificaat is er sprake van een bewijs van ‘iets’. In het geval van een rentecertificaat heeft de spaarder het bewijs dat er periodiek een vaste rente ontvangen wordt. Deze vaste rente is niet alleen een zekerheid dat er voor een bepaalde periode een vast bedrag aan rente ontvangen wordt. De vaste rente is tevens ook hoger dan de rente op een reguliere spaarrekening, omdat de bank meer zekerheid heeft dat het geld voor langere tijd beschikbaar is voor investeringen.
Door de vooraf afgesproken looptijd is het voor de spaarder niet aantrekkelijk om het basisbedrag tussentijds op te nemen. Het is wel mogelijk - het is immers het geld van de spaarder - maar de bank verbindt hier hoge kosten aan. Spaarders die verwachten (een deel van) hun vermogen voor langere tijd niet nodig te hebben kunnen juist baat hebben bij een rentecertificaat. Het is namelijk een simpele manier om geld te sparen met (relatief) veel rendement.
Omdat het rentecertificaat erg veel overeenkomsten vertoont met een deposito is deze vorm van sparen nauwelijks meer beschikbaar. Banken adviseren klanten om hun geld op een deposito te storten wanneer ze een hoge rente willen en voor langere tijd niet over hun geld hoeven te beschikken.
