Viburnum plicatum: Een incidenteel tot 3 meter hoog uitgroeiende heester. Wordt bijzonder breed en is etagegewijs vertakt.
De twijgen zijn roestbruin van kleur. De knoppen zijn roodbruin, de knopschubben vallen al in het winterseizoen af. De knoppen zijn dan dus naakt. De bladeren zijn nogal variabel en 4 tot 10 cm lang. De vorm van het blad is eirond tot ovaal. De bladranden zijn getand.
De nervatuur van de bladeren is nogal opvallend, waardoor het blad extra decoratief is. In het najaar kleuren de bladeren ook nog eens roodachtig tot violetbruin. De steriele bloemen (mei-juni) zijn aanvankelijk groenachtig maar na enige tijd zuiver wit. Ze staan in okselstandige, bolvormige bloeiwijzen bij elkaar. Die bloeiwijzen zijn 6 tot 8 cm in doorsnede. Omdat de hele bloeiwijze uit steriele bloemen bestaat, komen er geen bessen.Een van de mooiste, zo niet de allermooiste Viburnum van het assortiment. Dat geldt vooral voor de verschillende cultivars die verkrijgbaar zijn. 'Mariesii' wordt slechts 1,5 meter hoog, maar groeit min of meer horizontaal en neemt al vrij snel veel ruimte in (3 à 4 meter in de breedte). De bloeiwijzen zijn vlak. De fertiele bloemen zijn klein, de steriele randbloemen zijn groot. De herfstkleur van het blad is diep wijnrood. De zwarte vruchten komen zelden voor.
Van 'Pink Beauty' zijn de steriele randbloemen eerst wit, maar later kleuren ze roze. 'Lanarth' lijkt op 'Mariesii', maar groeit meer rechtop. 'Grandiflorum' heeft bijna ronde bladeren en wordt even hoog als breed. De witte bloemen zijn allemaal steriel en verzameld in ronde bloeiwijzen. De kracht van 'Watanabe' ligt vooral in het feit dat er later in het seizoen nog wat bloemen worden gevormd (augustus). Deze zuiver witte bloemen staan in vrij kleine schermen bijeen.
