‘Ferme jongens, stoere knapen, Foei! hoe suffig staat ge daar!
Zijt ge dan niet welgeschapen?
Zijt ge niet van zessen klaar?
Schaam je jongens, en ga mee, Naar de zee, naar de zee!’ (J. Veldkamp en K. de Boer, Kun je nog zingen, zing dan mee, Groningen 1931, blz. 27)
In bovenstaande regels, die het eerste couplet vormen van het lied Ferme jongens, stoeren knapen, dat werd gedicht door de arts en schrijver J. P. Heije (1809-1876), komt de uitdrukking van zessen klaar zijn voor, die als betekenis heeft: flink en vaardig zijn. Deze uitdrukking is afkomstig uit het boerenbedrijf; van een paard zei men eertijds dat het ‘van zessen klaar’ was als het twee goede ogen en vier sterke benen bezat.
