Wie tussen de regels door leest, put meer informatie uit een tekst dan er oppervlakkig beschouwd schijnt in te staan. Deze uitdrukking heeft volledige geldigheid bezeten gedurende de middeleeuwen, waarin de teksten ter verbreiding met de hand werden gekopieerd.
Voor de lezer werd de tekst verduidelijkt door toevoegingen: dit kon marginaal (in de kantlijn) geschieden, maar ook interlineair (tussen de regels), waarbij het te verklaren tekstdeel binnen de regel waarin het geschreven stond werd geëxpliceerd. Een voorbeeld: boven de woorden Atreus’ zoon werd de naam van de bedoelde zoon, namelijk Agamemnon, geschreven. Men noemt dit soort verduidelijkingen in middeleeuwse teksten glossen. Bundelingen van deze glossen (glossaria geheten) mogen in feite onze oudste woordenboeken heten.
