Wat is de betekenis van kantlijn?

kantlijn - Zelfstandignaamwoord 1. (typografie) een onbeschreven rand naast de tekst waar iemand aantekeningen (kanttekeningen) kan maken; de marge ♢ Dat deze maatregel onbetaalbaar is werd nog even in de kantlijn opgemerkt. Woordherkomst samenstelling van kant en lijn

kantlijn - zelfstandig naamwoord uitspraak: kant-lijn 1. witte ruimte naast een geschreven of gedrukte tekst ♢ ik maak altijd kantlijnen van drie centimeter Zelfstandig naamwoord: kant-lijn de kantlijn ...

: aan/ langs de kantlijn bw. uitdr., (niet alg.) aan de kant, langs de kant. Het [carnavalsoptocht] begon met de majorettengroep van Arthur Leuden, nu ressorterend onder Cultuur, Jeugd en Sport. ( ) Ach, jongen, het was verdraaid leuk hoor. En vooral de mensen die 'aan de kantlijn ’ stonden hebben er flink van genoten (WS 6-3-1982).

...

v. (-en), 1. lijn op enige afstand van de linkerrand van een blad papier getrokken om een marge te vormen; 2. ribbe.

v. kantlijnen (1 lijntje, getrokken links op de kant v. papier; 2 meetk. ribbe): 1 een dikke kantlijn; 2 een kubus heeft 12 kantlijnen.

v. (-en) lijn die een kant afscheidt nl. 1. lijn getrokken links op een blad papier om de kant van de rest te scheiden. 2. Meetk. rib.

...

KANTLIJN, v. (-en), lijntje aan den voorkant van een blad papier getrokken om op gelijken afstand van de voorzijde (gewoonlijk of 2 cM.) de regels te kunnen beginnen.