Wie fris van de lever spreekt, doet openhartig en impulsief zijn woord. In de middeleeuwse geneeskunst werd de lever, evenals in de oudheid, beschouwd als de zetel van de levenssappen en van het temperament, met name van de toorn.
Iets op zijn lever hebben betekent dan ook: door iets bezwarends gedrukt worden, iets op het hart hebben dat men graag zou uitspreken. Soms wil het dan wel eens helpen de lever te schudden, dat wil zeggen: hartelijk te lachen, te schudden van het lachen!
