Wie met argusogen ziet, laat niets aan zijn blik ontsnappen. Om de betekenis van het woord argusogen te verklaren gaan wij terug naar de klassieke oudheid, en met name naar de Griekse godenwereld.
Argus was de zoon van de goddelijke held Arestor. Hij werd Panoptes (‘de alziende’) genoemd, omdat zijn hoofd niet twee, maar honderd ogen telde; zelfs als hij sliep bleven nog vijftig van deze ogen geopend. Argus nu kreeg van de jaloerse Hera, de gemalin van Zeus, die wel wist dat haar man haar ontrouw was, opdracht te waken over de schone Io, de minnares van Zeus, die door Hera in een jonge koe was veranderd. Hermes, de zoon van Zeus, slaagde er echter in om Argus door de betoverende klanken van zijn fluit in diepe slaap te doen verzinken, zodat hij in staat was hem te doden. Als eerbetoon aan haar gestorven dienaar plaatste Hera de honderd ogen van Argus op de staart van haar geliefde vogel, de pauw. Op Io zond zij een horzel af, die Io door vele landen deed zwerven.
