‘We moesten wachten van eeuwigheid tot amen’: eindeloos lang, tot vervelens toe. De uitdrukking VAN EEUWIGHEID TOT AMEN is een grappig bedoelde verbastering.
De oorspronkelijke versie luidde van eeuwigheid tot eeuwigheid. Deze formule is bijvoorbeeld te vinden in het bijbelboek 1 Kronieken, hoofdstuk 16, vers 36: ‘Geloofd zij de Here, de God Israëls, van eeuwigheid tot eeuwigheid.’ De formule kwam veel voor aan het eind van gebeden en werd dan meestal gevolgd door Amen. De komische verhaspeling heeft ongeveer dezelfde betekenis als uitentreuren, tot vervelens toe, en is voor het eerst te vinden bij de negentiende-eeuwse schrijver Nolet de Brouwere van Steeland. Van hem zijn de volgende dichtregels (uit 1859):Eene redevoering, die van eeuwigheid tot amen duurde, Daar zit ge dan, naast al die groote namen, Omgloried, verheerlijkt van eeuwigheid tot amen.
