Het woord vaak betekende ‘slaap’. Het is sinds de jaren 1930 niet meer in de standaardtaal aangetroffen als ‘gewoon’ woord, alleen Klaas Vaak herinnert er nog aan: een kabouterachtig mannetje dat tegen bedtijd bij kleine kinderen langskomt om zand in hun ogen te strooien. Volgens een rijmpje in de verzameling Baker- en kinderrijmen (4de druk, 1894) van J. van Vloten komt Klaas Vaak de huizen op dezelfde manier binnen als Sinterklaas:
Klaas Vaak, die komt,
Klaas Vaak, die komt,
Hij komt den schoorsteen in
Hij komt op kindjes oogjes.
Is dat geen goed begin?
In het Land van Waas, vlak onder Zeeuws-Vlaanderen, noemt men de slaapverwekker Pier (Peer) Luik. Deze figuur luikt ‘sluit’ de ogen.
