Een multiculturele samenleving ontstaat als mensen uit verschillende culturen en met verschillende etniciteiten binnen één samenleving leven. De verschillende culturen, en de bijbehorende gewoontes, worden beschouwd als gelijkwaardig.
Volgens sommige wetenschappers is een belangrijk onderdeel van de multiculturele samenleving het gelijkwaardig zijn van verschillende culturen. Volgens hen is een multiculturele samenleving dus niet enkel het samenleven van mensen met verschillende etniciteit, achtergronden en godsdiensten, maar ook dat zij harmonieus met elkaar leven. Dit betekent dat Nederland, volgens deze wetenschappers, geen multiculturele samenleving is. Zij beweren namelijk dat er op minderheden en allochtonen te veel druk wordt uitgevoerd om zich aan te passen aan de Nederlandse cultuur.
In Nederland werd in begin jaren 60 voor het eerst over een multiculturele samenleving gesproken. Arbeidsmigranten kwamen onder andere uit Turkije, Marokko, Polen en Griekenland. Toen ontstond de vraag hoe het land om moest gaan met de verschillende culturen van deze mensen. De oplossing voor dit probleem vonden de linkse partijen in het cultuurrelativisme. De multiculturele samenleving kan gezien worden als moderne variant hiervan.
Men kan Nederland toch een multiculturele samenleving noemen, omdat dit vanuit het grondrecht ook zo is. In de grondwet staat namelijk dat iedereen gelijk behandeld moet worden en dat iedereen de godsdienst mag uitoefenen die hij of zij wil. Ook mag iedereen zijn mening geven zonder dat deze hoeft aan te sluiten bij traditionele waarden en normen. Ondanks dat dit in de grondwet staat, gebeurt dit lang niet altijd. Zo bestaat de kans dat wanneer men openlijk voor een godsdienst of mening uitkomt, hij of zij wordt gediscrimineerd.
