Elektronegativiteit (elektronegatieve waarde), ook wel EN-waarde genoemd, is een getal dat de aantrekkingskracht aangeeft dat een atoom uitoefent op de bindingselektronen. De atoom zuigt de elektronen naar zich toe in een binding met een andere atoom.
Er bestaan meerdere elektronegativiteitschalen, die allen lichte verschillen in waarden hebben.De elektronegatieve waarde varieert meestal op een schaal van 0.3 tot 4.0. Francium is een element dat het minste elektronegativiteit bevat, fluor is het element dat het meeste elektronegativiteit bevat. Het verschil tussen de twee gebonden atomen bepaalt voor een groot deel het bindingstype.
Als twee atomen in verbinding met elkaar staan, hebben ze beiden een EN-waarde. Dit verschil in EN-waarde zorgt ervoor dat de bindingselektronen verschuiven naar het element met de grootste EN-waarde. Door deze verschuiving ontstaan er een positieve en een negatieve pool. Één element trekt de meeste elektronen naar zich toe. Dit element wordt negatief. Als dit gebeurt, spreekt men van een polaire binding.
Het kan ook voorkomen dat de EN-waarde van beide elementen gelijk is. Dit komt voor als de atomen identiek zijn. Er ontstaan dan geen positieve of negatieve polen. Dit verschijnsels noemt men een a-polaire binding.
