Redactie Ensie

Psychologiebegrippen omschreven

Gepubliceerd op 07-12-2015

Bipolaire stoornis

betekenis & definitie

Een bipolaire stoornis is een stoornis waarbij iemand wisselende stemmingen heeft. Manische of hypomane perioden worden afgewisseld met zeer depressieve momenten. Voorheen werd een bipolaire stoornis ook wel een manisch depressieve stoornis genoemd.

Een bipolaire stoornis treedt vaak op in de vroege volwassenheid. Bij mannen ligt dat gemiddeld op 25 en bij vrouwen op 27 jaar.
Bij iemand met een bipolaire stoornis wisselen de stemmingen van extreem blij en opgelaten naar extreem negatief en neerslachtig. De periode waarin iemand zich heel blij en opgelaten voelt, heet manie of hypomanie. De periode waar iemand heel somber is, wordt depressie genoemd.
Het verschil tussen manie en hypomanie is dat mensen met manie ook last kunnen hebben van psychotische verschijnselen en van sociale en rationele problemen.
De stemming tussen de manische/hypomane en depressieve momenten in, is heel gewoon. De wisselende stemmingen kunnen hinderlijk zijn en kunnen belemmeringen geven in het dagelijkse leven.

Bij een depressieve episode voelt iemand zich minstens twee weken het grootste gedeelte van de dag somber of heeft hij last van gevoels- en interesseverlies. Andere symptomen kunnen zijn: verandering in slaapritme, eetlust en smaak, veel piekeren, last van schuldgevoelens, weinig perspectief, stemmen horen en de grip op de realiteit kwijt raken.

Een manische episode duurt minstens een week. De persoon is in een uitzonderlijk goede stemming, heeft weinig slaap nodig, is zeer gemakkelijk afgeleid en loopt over van energie. Een hypomane episode duurt minstens vier dagen en lijkt op een manische episode, maar is minder ernstig.

Een bipolaire stoornis gaat niet vanzelf over, maar kan wel behandeld worden met medicijnen en therapieën. Het gevaar bestaat dat iemand met een bipolaire stoornis zichzelf niet in de hand heeft en roekeloos gedrag gaat vertonen.