de lichte
1. schertsende aanduiding van een prostituee. Al opgetekend in de 19de eeuw (o.a. bij Harre-bomée). In de Vlaamse soldatentaal van de Eerste Wereldoorlog sprak men over een amazone van de lichte cavaleriewanneer men ‘een bordeelhoertje’ of‘een tippelaarster’ bedoelde. In het Duitse slang wordt leichteKavallerie,ook wel leichte Infanterie,sinds ca. 1965 gebruikt voor de gezamenlijke straatprostituees.
Over wijve gesproken: moetje ’s avonds es in de Pijp komen: ’n komplete tippelparade! Een, twee, drie, de lichte cavalerie... (Jan Mens: Mensen zonder geld, 1939)
Wij hebben - en dan bedoel ik de dames Van Ees- teren, mevrouw Roekoe en ik zelf - die flat zorgvuldig in de gaten gehouden en nu weten we het absoluut zeker: ’t is lichte cavalerie. (Simon Carmiggelt: We leven nog (z.j.))
Ze wist niet goed woorden te geven aan de indruk die de foto maakte. Het woord ‘ordinair’, zo vaak door haar moeder gebruikt, schemerde door haar geest en ‘lichte cavalerie’. (Nelly Heykamp:
Schoon van gestalte, 1988)
Geroutineerde Nimfen der Lichte Cavalerie. (Dirk Dufraing: Rock ’n’ Roll, 1989)
2. - in huis hebben,was in de 19de eeuw een schertsende aanduiding voor ‘luizen hebben’. O.a. opgetekend door Harrebomée. Merk op dat in de Vlaamse soldatentaal van 1914 -1918 er onderscheid werd gemaakt tussen cavalerie ‘luizen en vlooien’ en lichte cavalerie‘ongedierte in het algemeen, maar vooral luizen’. Dit laatste ook wel voor ‘meisjes en vrouwen’, zie 1. Bij de lichte cavalerie gaan liggenbet. in het Vlaamse soldatenslang ‘in de vlooienbak gaan kruipen; gaan slapen’.
