Glasgow Coma Scale

betekenis & definitie

De Glasgow Coma Scale is een klinisch neurologische schaal met een numerieke beoordeling (van 3 t/m 15) van de graad van bewustzijn bij een patiënt bijvoorbeeld na een ernstig hersenletsel. De schaal werd in 1974 geïntroduceerd door Graham Teasdale en Bryan J. Jennett, beide hoogleraar neurologie aan de Universiteit van Glasgow. De schaal wordt afgemeten door waardering van de motorische en verbale reacties en het openen van de ogen op gestandaardiseerde mondelinge bevelen en pijnprikkels. Beoordelingsschalen zijn: Ogen (E): gesloten (1), open bij pijn (2), open bij aanspreken/op bevel (3), open (4); Verbale Respons (V): geen (1), geluid/geen woorden (2), woorden/geen zinnen (3), zinnen/verward (4), normaal (5). Motorische respons (M): geen (1), extensie (2), flexie (3), ongericht afweer (4), lokaliseert pijn (5), voert bevelen uit (6). Het is een goede parameter om in de loop van de tijd de graad van coma op te volgen en is een prognostische indicator bij coma veroorzaakt door een neurotrauma.