(lett.: opslorping, opneming)
1.
Verhoging van de concentratie van een stof (absorbaat) in een andere stof (absorbens), bijvoorbeeld van lucht in oppervlaktewater.
2. Opname van straling door een materie waarop of waardoor die straling valt. De verhouding tussen stralingsintensiteit die wordt geabsorbeerd en de totale invallende straling heet de absorptieverhouding of absorptiviteit. Een voorbeeld is de opname van zonnewarmte in het aardoppervlak, waardoor het aardoppervlak wordt verwarmd.
