Vuurkoord

betekenis & definitie

Vuurkoord - gebruikt voor de ontsteking van springstoffen, werd in 1831 uitgevonden door den Engelschman Bickford; bestaat uit een kern van 6 Gram meelpulver per M. koordlengte met een omhulling van jute, welke voor gebruik boven water geteerd en met lint omwikkeld wordt. Bij gebruik onder water of in vochtigen grond is de jute eerst nog omgeven met een waterdichte laag gutta-percha. V. brandt, ook onder water, regelmatig voort met een snelheid van 0,8 a 1 M. per seconde.