Verkalking - van weefsels of organen is de afzetting van kalkzouten daarin, die tot plaatselijke of meer algemeene verharding voeren. Het veelvuldigst komt de v. in de wanden van de bloedvaten, met name van de slagaderen, voor. Hier is het, in mindere of meerdere mate, een zóó regelmatig verschijnsel op ouderen leeftijd, dat het nauwelijks als een abnormaal proces beschouwd wordt, doch meer als ouderdomsverschijnsel.
Nauwkeurig onderzoek heeft geleerd, dat de kalkafzetting eigenlijk reeds op jeugdigen leeftijd een aanvang neemt, doch in zóó geringe mate, dat ’t slechts microscopisch aantoonbaar is. — Bij sommige ziekten is de mate van v. veel sterker. Het spreekt vanzelf, dat vaten met sterke v. van den wand hun elasticiteit verliezen, gemakkelijk barsten en dan tot ernstige bloedingen aanleiding kunnen geven.
