Stephanus (pausen) - Naam van een tiental pausen:
S, I, heilige, 254—257, stierf als martelaar tijdens de vervolging van Keizer Valerius.
S. II, gekozen 19 Maart 752, overleed reeds vier dagen na zijn verkiezing en wordt daarom door sommigen niet meegeteld in de lijst der pausen.
S. II (III), 752—57, zalfde Pepijn den Kleine in het klooster St. Denis tot koning, verzocht zijn hulp tegen Aistulf, den koning der Langobarden (754) en kreeg van hem het veroverde exarchaat ten geschenke; dit was het begin van den Kerkelijken Staat.
S. III (IV), 768—772, een Siciliaan, door de Langobarden in het nauw gebracht, zocht bescherming bij de Frankische koningen Karel den Groote en Karloman, en verzocht hem naar Rome te komen met Frank, bisschoppen voor synode — later vriend van de Langobarden, gedwongen door de omstandigheden.
S. IV (F), 816— 817, een voornaam Romein, kroonde in Oct. 816 Lodewijk den Vrome te Reims tot keizer.
S. V (VI), 885—891, een Romein, had zonder de bekrachtiging van keizer Karel den Dikke de wijding ontvangen, doch wist zich te handhaven, ook toen Karel hem deswege wilde afzetten. In den strijd der hertogen Guido van Spoleto en Berengarius I van Friaul om de Italiaansche kroon begunstigde en kroonde hij Guido.
S. VI (VII), 896—897, liet het lijk van zijn voorganger Formosus opgraven en er een proces over voeren, doch werd vervolgens door zijn tegenstanders gevangen genomen en in de gevangenis geworgd.
S. VII (VIII), 929—931, een Romein, stond onder de vrouwenregeering van Theodora en Marozia.
S. VIII (IX), 939—942, was zonder beteekenis, toen Alberik II Rome beheerschte.
S. IX (X), 1057—58, te voren Frederik, een broeder van hertog Gotfried van Lotharingen, was gevormd in Luik, vervolgens monnik in Monte-Cassino kardinaal en paus, kreeg door toedoen van den invloed van Hildebrand (den lateren Gregorius VII) de erkenning van zijn waardigheid in Duitschland. Hij werkte zeer veel aan de verbetering der Kerkel. toestanden.
