Quaestor - (Lat.), een oud-Romeinsch overheidspersoon, die oorspronkelijk met de crimineele rechtspraak (quaestores paricidii), later met het beheer der staatskas belast was; waarschijnlijk ten gevolge van de instelling der quaestiones perpetuae verloor hij de rechterlijke functie. Oorspronkelijk waren er 2 quaestoren, 421 v. C. steeg hun aantal tot 4, 267 tot 8, onder Sulla tot 20, onder Caesar tot 40, doch daalde onder de keizers weer tot 20. Twee van hen (de Quaestores urbani) bleven altijd te Rome; zij waren belast met de algemeene comptabiliteit van den staat; hielden toezicht op de scribae, die de ontvangsten en uitgaven inboekten; bewaakten de senatusconsulten, de wetten en in ’t algemeen de archieven van den staat.
Er waren quaestoren, die de stadhouders vergezelden in den oorlog of naar de provincies als hun financiëele ambtenaren en helpers. Het bekleeden der quaestuur opende den toegang tot den Senaat. In het algemeen is Q. voorts de titel van een met het beheer der financiën belast beambte of ook lid eener vereeniging, ook in parlementen (Frankr., Duitschl.),
