Purper, - wordt geleverd door purperslakken, behoorend tot de Kieuwslakken. De meest bekende der p. is de stekelhoornslak, Murex (zie plaat Slakken, fig. 1); van dit geslacht komen enkele soorten algemeen in de Middellandsche Zee voor, die ook gegeten worden ; verder de purperslak, behoorende tot het geslacht Purpura. In een aan de binnenzijde van den mantel gelegen klier, de purperklier, wordt een kleurloos vocht afgescheiden, dat aan de lucht zich langzamerhand rood kleurt. De constitutie van het kleurende bestanddeel is door Friedländer ontdekt en is nauw verwant aan indigo.
Tegenwoordig is het p. door chemisch bereide kleurstoffen verdrongen. In de Oudheid was p. een zéér hoog geschatte kleurstof; men moet hieronder echter niet alleen het echte p. verstaan, maar verschillende tinten van amethystkleur tot donkerblauw, vooral paars. Te Tyrus en Sidon bestonden het eerst en tot ver in de Middeleeuwen toe purperfabrieken. De mode wisselde, wat de kleur betreft, in den loop der tijden ; in den Romeinschen keizertijd bestond er een bijzondere nuance van het p., die alleen door den keizer en zijn familie gedragen mocht worden. De laatste purperfabriek bestond in Constantinopel en werd door de Turken verwoest. Thans wordt p. niet meer bereid; hoogstens gebruiken de bewoners der Syrische kust het sap der slakken nog om hun wasch te merken.
