Messing - 1) een koperlegeering, bestaande uit koper en zink, die reeds aan de Romeinen bekend was en door reduceerend smelten van koper met galmei werd bereid, tegenwoordig alleen door samensmelten der metalen. De toevoeging van zink maakt het koper harder. Alliages tot 35 % toe kunnen nog koud worden getrokken, gewalst; bij een gehalte boven 50 % is alleen bewerking in de warmte mogelijk; bij meer dan 60 % wordt het metaal uiterst bros. De naam messing in meer beperkten zin wordt toegepast bij de alliages, die meer dan 18 % zinkgehalte bevatten, terwijl de lagere dan tombak heeten.
De kleur is zuiver goudgeel, wordt bij de alliages tot 30 % toe lichter, om daarboven langzamerhand meer rood en ten slotte meer wit te worden. Het m. waarvan het smeltpunt voor de meest gebruikelijke soorten beneden 1000° ligt, vertoont geen neiging tot liquatie en is dus uiterst geschikt voor gietwerk. Het dient dan ook voor machinedeelen, huishoudelijke en kunstvoorwerpen. Het komt ook als plaat, blik en draad in den handel. Voor zoover het koud wordt bewerkt moet bij herhaalde bewerking door uitgloeien de ontstane hardheid worden weggenomen. — 2) de schuine bijhakking van houten roeren en achterstevens onder een hoek van 120°, resp. aan voor- en achterkant, waardoor het roer 60° naar S.B. en B.B. kan draaien.
