Kaap-Verdische eilanden, - groot 3822 K.M.2, (1912) 143.930 inw., Portugeesche bezitting en eilandengroep in den Atlantischen Oceaan, 570 K.M. ten W. van Kaap Verde. De 18 eilanden zijn zeer verschillend van grootte; de voornaamste zijn Sao Antao (720 K.M.2), S. Vincente, Santa Lucia, S. Nicolao, Sal in het N., en Boavista, Maio, S. Thiago (967 K.M.2), Togo (443 K.M.2) en Brava in het Z. Zij bestaan hoofdzakelijk uit vulkanen, die zich boven een oud-sedimentair gebergte verheffen. Het klimaat is te droog: aan de kusten valt nog geen 300 m.M. regen per jaar, in het bergland waarschijnlijk meer, de meeste regen valt in Sept., soms blijft hij ook dan weg; de tijd van Maart tot Juni is steeds regenloos. De gemiddelde jaartemperatuur bedraagt 24,5°.
Behalve enkele boschjes van tamariksen en acacia’s ziet men weinig houtgewas. — De bevolking bestond in 1910 uit 4718 blanken, 87.249 mulatten en ruim 50.000 negers. Verbouwd worden maïs, gerst, rijst, bananen, sinaasappelen (vooral op Sal), suikerriet, tabak, wijn, ricinus, koffie en medicinale planten, vooral het purgeermiddel Jatropha curcas; de veeteelt levert kleine paarden; de visscherij is vrij aanzienlijk, ook schildpadden worden uitgevoerd, eveneens zeezout en zout uit de zoutbron uit Sal. De invoer (in 1913 voor f 5.000.000) bestaat hoofdzakelijk uit steenkolen voor de groote scheepvaart; de uitvoer bedroeg f 829.000. Voor het verkeer, vooral voor dat van Europa naar Z.-Amerika, en als tusschenstation voor de telegraafkabels, hebben de K. een belangrijke ligging. In 1913 werden de havens door I897 schepen, van 5.155.000 ton, aangedaan. Hoofdstad is Porto Praia (12000 inw.) op Sao Thiago, hoofdhaven is Porto Grande op Sao Vicente (2000 inw.).
