Hippolytus - 1) zoon van Theseus en de Amazone Antiope of Hippolyte, door zijn tragischen dood beroemd. Theseus’ tweede gemalin, Phaedra, ontvlamde in hartstochtelijke liefde voor den schoonen jongeling, die echter Phaedra verachtte. Daar hij haar voorstellen afwees, belasterde zij hem bij Theseus, alsof hij haar deugd belaagde; deze vervloekte zijn zoon en smeekte Poseidon om wraak. Toen hierop H. met zijn wagen langs het strand reed, zond Poseidon een wilden stier uit de zee, op het zien waarvan de paarden schichtig werden, H. medesleepten en tegen een rots verpletterden.
Daarop pleegde Phaedra zelfmoord. Deze geschiedenis is door de treurspeldichters op aangrijpende wijze behandeld; van Euripides bestaat nog een tragedie, Hippolytus getiteld. Volgens een Italiaansch verhaal smeekte Artemis (Diana), dat Aesculapius haren lieveling in ’t leven zou terugroepen, en bracht zij hem daarop onder den naam Virbius in de grot van Egeria te Aricia, waar hij sedert als een god werd vereerd.
2) kerkvader, leerling v. Irenaeus, behoorende tot de klein-Aziatische school, was in het begin der 3e eeuw bissch. van een kleine gemeente te Rome, die zich van de hoofdgemeente aldaar had afgescheiden, omdat zij den bisschop Callistus beschuldigde van het oefenen van te weinig tucht en van overhelling tot het monarchianisme. Het schisma werd, naar het schijnt, eerst in 325 ten einde gebracht door de deportatie zoowel van H. als van zijn toenmaligen tegenstander Pontianus naar de bergwerken van Sardinië, waar H. op hoogen leeftijd spoedig daarna gestorven schijnt te zijn. Als geleerde kenner v. d. philos. en gnostische systemen van zijn tijd en als scherpzinnig verdediger der kerkel. logosleer neemt H. onder de oudere kerkvaders een uitnemende plaats in.
