Electron - Lorentz heeft aangenomen, dat in de materie de electriciteit voorkomt als zeer kleine, op zichzelf staande, onderling gelijke hoeveelheden, dus a. h. w. eene atomistische structuur heeft. Deze electriciteitsdeeltjes worden e. genoemd. Er moet een zeker volume aan worden toegekend, hoe de lading er van hierover verdeeld is, en hoe het electromagnetische veld binnen het e. is geconstitueerd, is onbekend; voor veel onderzoekingen kan dit ook in het midden gelaten worden. De lading van een e. bedraagt 4.7 x 10-10 electrostatische eenheden of 1.57 x 10-20 electromagnetische eenheden (elementairquantum der electriciteit), terwijl de massa afhangt van de snelheid; zoolang deze klein is, bedraagt ze 8.8 x 10-28 gram.
De straal van een e. bedraagt, wanneer de lading over de oppervlakte verdeeld gedacht wordt, en de massa uitsluitend electromagnetisch wordt aangenomen, 1.85 x 10-13 c.m. De verhouding van lading tot massa van een e. kan op verschillende wijzen worden bepaald, o.a. uit de afwijking, die kathodestralen ondergaan in een electrisch en een magnetisch veld, verder b.v. ook uit het Zeeman-effect. Eveneens kan de lading van het e. uit vele proeven met gasionen, verder uit proeven met radioactieve stoffen worden bepaald; zeer bekend op dat gebied zijn o.a. de proeven van Milikan (zie ELEMENTAIRQUANTUM, ELECTRONENTHEORIE). Uit proeven, in den laatsten tijd door Ehrenhaft en zijne leerlingen gedaan, meent deze te moeten concludeeren, dat electriciteitshoeveelheden, veel kleiner dan een e., een zelfstandig bestaan zouden kunnen voeren.
