Cãcus

betekenis & definitie

Cãcus - (Rom. mythologie), een vuurspuwende reus, zoon van Hephaestus (Vulcanus), die in een hol van den Aventinus woonde en Hercules de runderen ontstal, die deze op koning Geryoneus had buitgemaakt; om H. het spoor bijster te doen worden, had hij ze bij den staart in zijn hol getrokken. Hun geloei verried den dief. Hercules doodde Cãcus en richtte ter herinnering aan die zege de Ara maxima op.