Benedetti (vincent, comte) - Fr. diplomaat, geb. te Bastia 29 April 1817, overl. 28 Maart. 1900 te Parijs; in Mei 1848 werd hij consul te Palermo, in 1861 secretaris bij de legatie te Constantinopel; in 1866 benoemde Napoleon III hem tot directeur der politieke afd. van het ministerie van buitenl. zaken; als zoodanig was hij secretaris van het Congres van Parijs van 1866; in 1860 werd hij met een bijzondere opdracht naar Turijn gezonden, waar hij den afstand van Savoie en Nizza tot stand bracht; hij trok zich daarna in het burgerl. leven terug (1862), doch aanvaardde in 1864 de benoe ming tot ambassadeur te Berlijn, in de plaats van Talleyrand-Périgord. In 1866 en 67 leidde hij de vruchtelooze onderhandelingen betreffende de compensaties, die Frankrijk verlangde; toen aanvang Juli 1870 prins Leopold van Hohenzollern candidaat werd gesteld voor den Sp. troon, vroeg B. 4 Juli te Berlijn ophelderingen, begaf zich daar op naar Ems, en had met koning Wilhelm op 9, 11 en 13 Juli besprekingen, waarbij hij namens zijn gouvernem. eischte, dat de prins van Hohenzollem zich schriftelijk verbinden zou onvoorwaardelijk van de Sp. kroon af te zien, welke eisch werd afgewezen; het door Bismarck gestelde bericht over een door den koning geweigerd onderhoud, het z.g. Telegram uit Ems, lokte de Fr. oorlogs verklaring uit. B. was inmiddels 14 Juni reeds naar Parijs teruggekeerd.; in 1871 vroeg hij zijn ontslag. In hetzelfde jaar deed hij een werk, getiteld Ma Mission en Prusse het licht zien, waarin hij zijn gedrag in Pruisen zocht te rechtvaardigen en aan te toonen, dat het initiatief tot het voorstel om België en Luxemburg met Frankrijk te vereenigen, hetwelk hij met Bismarck had besproken, niet van hem was uitgegaan; dit werk diende tevens als antwoord op Bismarck’s onthullingen omtrent Frankrijk’s intrigues ten opzichte van België en Luxemburg, waarbij het de hulp van Pruisen zou hebben ingeroepen, welke beschuldiging Bismarck zocht te bewijzen door den Engelschen gezant Lord Loftus inzage te geven van de daarop be trekking hebbende bescheiden.
B. hield zijn be weringen staande in Essais diplomatiques (1896, 1896). Over de Oostersche kwestie schreef hij nog Nouveaux essais diplomatiques (1897).
