[Hebr., spruit van Babel], (Vulgata: Zorobabel), oudtestamentische figuur uit Babel; kleinzoon van de naar Babylon gevoerde koning Jojachin. Zerubbabel keerde in 538 v.C. naar Jeruzalem terug met de eerste groep van ruim 42000 joodse ballingen.
Hij bouwde een brandofferaltaar en trof voorbereidingen voor de wederopbouw van de tempel. Hij weigerde daarbij de hulp van de Samaritanen en van de joden die niet in ballingschap waren geweest, waardoor de bouw 17 jaar stagneerde. Op aandrang van de profeten Haggai en Zacharia echter hervatte hij in 520 v.C. de herbouw. Bij de inwijding van 515 v.C. wordt Zerubbabel niet meer vermeld (Ezra 5), hoewel zijn naam verbonden bleef met de tweede tempel van Jeruzalem. →tempel, Israël.
