[Ital.], o., graffito, een inkrastechniek.
In de klassieke oudheid gebruikte men het sgraffito b.v. op metaal (Griekse en Etrurische spiegels) en op keramiek. Verder zijn er talloze sgraffiti gevonden op steen, aan grafmonumenten en gebouwen, b.v. te Pompeii, waar men vooral op openbare gebouwen zoals theaters en basilica’s karikaturale tekeningen (b.v. een gekruisigde ezel) en opschriften in verschillende talen (Oskisch, Latijn, Grieks, Aramees) en van allerlei aard (van schuttingwoorden tot verkiezingsslogans) heeft aangetroffen. Als kunsttechniek vond het sgraffito tijdens de Italiaanse renaissance nog veelvuldig toepassing. Later raakte de techniek meer en meer in onbruik.
