Wat is de betekenis van sgraffito?

Versieringstechniek waarbij verschillende pleisterlagen (doorgaans zwart, grijs en wit) over elkaar worden aangebracht. Door het gedeeltelijk wegnemen van deze lagen volgens een tevoren bepaald grafisch ontwerp ontstaat een tekening. Gewoonlijk op gevels van gepleisterde stenen gebouwen, zoals in Toscane, Oost-Zwitserland, Oostenrijk en Tsjechi&eum...

Sgraffito is een techniek waarbij in twee of meer kleurlagen wordt gekrast; door het wegkrassen van de bovenste kleurlaag wordt een daaronder liggende kleur zichtbaar; bijv. met vetkrijt of engobe maar ook met pleisterlagen op een gevel, de sgraffito is dan in laagreliëf.

zie graffito

(It.), decoratieve muurschildering. Op een zwarte grond brengt men een wit mortelbezetsel aan. In deze verse laag trekt men de lijnen van de gecalqueerde tekening, zodanig dat de zwarte ondergrond zichtbaar wordt. Noorditaliaanse gebouwen uit de renaissance tonen typische voorbeelden van deze kunst, die navolging vond in Bohemen en Zuid-Duitsland....

zie Aardewerk.

(Ital.), gevelversiering, bestaande uit het aanbrengen van minstens 2 lagen specie van verschillende kleur, waarna uit de bovenste laag figuren worden uitgekrabd.

➝ Schilderkunst.

(sgraf'fi:to) o. (-’s) [It.] gevelversiering waarbij men de gevel met twee of meer verschillend gekleurde lagen specie gedekt en in de bovenste laag of lagen figuren uitsnijdt.

[Ital.], o., graffito, een inkrastechniek. In de klassieke oudheid gebruikte men het sgraffito b.v. op metaal (Griekse en Etrurische spiegels) en op keramiek. Verder zijn er talloze sgraffiti gevonden op steen, aan grafmonumenten en gebouwen, b.v. te Pompeii, waar men vooral op openbare gebouwen zoals theaters en basilica’s karikaturale teken...