Ned. toneelschrijver, regisseur en musicus, *11.2.1937 Amsterdam. Tot 1967 was hij altviolist in het Concertgebouworkest; sinds zijn 20e jaar is hij verbonden aan het Leonhardt Consort en medewerker aan de Instant Composers Pool.
De Boer was vaste regisseur van de toneelgroep Studio.Hij debuteerde met een verhaal in Cartons voor letterkunde en met het toneelstuk De kaalkop luistert in Podium (1963). Daarna volgden de toneelstukken Het gat (1964), De verhuizing (1965), Borak valt (1966), samen met o.a. Peter Schat de opera Labyrint (1966), De sprakelozen (1967), Darts en De lijkensynode (1968), Zeven manieren om een rivier over te steken, en samen met Willem Breuker en de Instant Composers Pool, de opera Kaïn en Abel (1972).
Aan het eind van 1972 begon De Boer aan The family, een cyclus van vier toneelstukken waarvan het eerste een nieuwe bewerking was van De sprakelozen. In 1974 volgde nog The family in heaven als een afsluiting, nadat ook de verfilming van de cyclus groot succes had gehad. In 1976 volgde het televisiespel De watergeuzen.Een belangrijk kenmerk van De Boers werkwijze is dat hij doorgaans zijn toneelstukken in nauwe samenwerking met de acteurs schrijft en zelf als regisseur bij de opvoering is betrokken; daarnaast maakt hij ook intensief gebruik van middelen van het ‘totaaltheater’ als muziek, geprojecteerde beelden, film, dans. De opzet van zijn stukken lijkt vaak meer ontleend aan de geslotenheid van muziekcomposities dan aan de wetmatigheden van het klassieke drama. De tekst resp. de verstaanbaarheid ervan is ondergeschikt aan het totale ‘gebeuren’ en de suggestie die daarvan uitgaat op de toeschouwers. De Boers werk sluit aan bij de theatertraditie van Ionesco, Beckett, Pinter en later van Arrabal en het ‘wreedheidstheater’ van Artaud, o.a. door het op fascinerende wijze creëren van een sfeer van gruwelijkheid, gewelddadigheid en hysterie.
Voor een belangrijk theater-vernieuwer als De Boer is, heeft zijn werk, waarvan eveneens televisieversies worden opgevoerd, opmerkelijk succes, ook in het buitenland, waar het wordt gespeeld op festivals, bekroningen heeft ontvangen en op het repertoire van gezelschappen is genomen. Een verzamelbundel van zijn vroegere werk verscheen in 1969.
