[→Lat. interpolare, opknappen, opfrissen, vervalsen], v. (-s),
1. het inlassen; inlassing (van b.v. volzinnen) in een tekst of een geschrift (e);
tussenvoeging van termen in een reeks tussen twee gegeven termen (e).
(E) LETTERKUNDE. Vervalsing van overgeleverde teksten door opzettelijke of niet opzettelijke invoeging van woorden, zinnen of zelfs hele alinea’s noemt men interpolatie. Opzettelijk gebeurde dit o.a. om binnen de context van een geaccepteerde autoriteit de eigen mening meer gewicht te geven. Het is een van de moeilijkste onderwerpen van de tekstkritiek, bij het bestuderen van b.v. Homeros, de bijbel of teksten van de Romeinse juristen. WISKUNDE.
Interpolatie is het volgens bepaalde wetten inlassen van één of meer getallen tussen twee bekende getallen. Extrapolatie noemt men de handeling indien de gezochte waarde van de functie betrekking heeft op een waarde van de onafhankelijke buiten de bekende waarden. Er zijn lineaire, kwadratische en andere soorten interpolatie en extrapolatie.
