[Hebr., hofstede], in de oudheid naam van verscheidene plaatsen in Palestina, waaronder als bekendste de Kanaanitische koningsstad Hazor in het noorden van Galilea (het moderne Teil el-Wakkas). De stad stamt uit de tijd der Hyksos, wordt genoemd in de Egyptische Amarnabrieven (→Amarna), werd volgens Joz.11 door Jozua veroverd en platgebrand (ca.1200 v.C.).
Koning Salomo (ca.950 v.C.) maakte van Hazor een van zijn wagensteden en de noordelijke grensvesting van het koninkrijk Israël (1 Kon.9,15). Hazor werd 734 v.C. door de Assyrische koning Tiglat-Pileser ui veroverd (2 Kon.15,29) en de bevolking naar Assyrië gedeporteerd. Opgravingen van Y.Yadin brachten in Hazor vier Kanaanitische tempels (18e-13e eeuw v.C.) aan het licht, verder de poortgebouwen van Salomon en enkele uit één stuk steen gehouwen leeuwefiguren. LITT. Y.Yadin, Hazor (4 dln. 1958-61); Y.Yadin, Hazor, the head of all those kingdoms, Jos.11,10 (1972).
