Belg. musicoloog, *31. 7.1828 Huise, ♱24.12.1908 Brussel. Gevaert studeerde aan het conservatorium te Gent (piano bij De Somere en harmonie bij Mengal), woonde van 1853-70 te Parijs, was o.a. operadirecteur en volgde in 1871 Fétis op als directeur van het conservatorium te Brussel, dat onder zijn leiding uitgroeide tot een van de belangrijkste muziekpedagogische centra.
Gevaert is meer van belang als muziektheoreticus en -historicus dan als componist. Vooral zijn (verouderde) visie op de antieke muziekgeschiedenis genoot veel gezag. Composities: opera’s, cantate, koren, orkestorgelen pianomuziek, liederen. Werken: Traité d’instrumentation (1863), Histoire et théorie de la musique (2 dln. 1875-81), Nouveau traité d’instrumentation (1863), Histoire et théorie de la musique de l’antiquité (2 dln. 1875-81), Nouveau traité d’instrumentation (1885), Les origines du chant liturgique (1890), La mélopée antique dans le chant de l’église latine (1895). litt. E.Closson, Gevaert (1929).
