(GPV), Ned. politieke partij, opgericht april 1948, die zich richt op de politieke concentratie van de leden van de ➝Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) en als zodanig een typisch Ned. verschijnsel van de verzuiling is. De kerkelijke conflicten tijdens de Tweede Wereldoorlog over o.m. het leerstuk van de wedergeboorte kregen na de oorlog politieke gevolgen.
Veel vrijgemaakte gereformeerden konden zich niet langer thuis voelen bij de Antirevolutionaire Partij, die de leer van de neutrale staat binnen de ➝gemene gratie, ontworpen door A.➝Kuyper, huldigde. Het GPV accentueert, naast het christelijke en nationale karakter van Nederland, sterk de band met de monarchie (in het bijzonder met het Huis van Oranje). Aanvankelijk op lokaal en regionaal niveau werkzaam, m.n. in Groningen, nam het GPV in 1959 voor het eerst aan de Kamerverkiezingen deel, maar kwam toen 25 stemmen te kort voor een zetel. Bij de verkiezingen van 1963 kreeg het gpv zijn eerste zetel, die bezet werd door P.J. Jongeling. In 1971 behaalde het gpv twee kamerzetels, evenals in 1972; in 1977 één. Tijdschrift: Ons Politeuma.
