m. (-tonen), toon als die van een flageolet (1).
Een flageolettoon is een toon die kan worden voortgebracht op een snaarinstrument door een vinger losjes op een snaar te leggen terwijl deze wordt aangestreken of getokkeld. Wanneer een losse snaar wordt aangestreken, ontstaat een klank bestaande uit grondtoon en boventonen. Door nu een vinger op een bepaalde plaats op deze snaar te leggen, worden slechts die boventonen ongemoeid gelaten die daar een knoop hebben, terwijl alle andere worden onderdrukt. Hierdoor ontstaat een boventoon-arme klank, met de laagste niet-onderdrukte boventoon als nieuwe grondtoon, die enigszins doet denken aan het geluid van een flageolet.
