[Gr., handeling], o. (-’s),
1. in het algemeen toneelspel, toneelstuk ; de historische drama’s van Shakespeare; een Middelnederlands drama; dramatis personae, de personages in een toneelstuk; (fig.) handelende personen;
2. treurspel, m.n. in toepassing op de oude klassieke treurspelen; vandaar fig. voor een reeks aangrijpende gebeurtenissen: het drama van de Wereldoorlog; het drama van de jodenvervolging; in scherts ook in toepassing op voorvallen uit het dagelijks leven: lach niet, het is een drama;
3. de gezamenlijke toneelstukken van een periode of een land: het Franse klassieke -; het moderne drama; geschiedenis van het Middelnederlands
Bij het drama wordt door middel van woord, gebaar en mimiek een menselijke conflictsituatie uitgebeeld. Het daaraan ten grondslag liggende gebeuren, de eigenlijke ‘handeling’, heeft een causaal verloop, hoewel hiervan vaak wordt afgeweken. De dramatiek geldt als een van de poëtische genres naast epiek en lyriek, waarvan zij zich door de zelfstandigheid van de optredende figuren onderscheidt. Door de handeling en de vaak bewogen expressie is het drama niettemin met de epische en lyrische kunst verbonden. De noodzakelijke consequentie van het op schrift gestelde drama is de toneelopvoering; vandaar dat het drama een onderwerp vormt van zowel de litteratuur als de theaterwetenschap. Vanuit de laatste bezien is het geschreven of gesproken woord geen dwingende eis: er bestaan gedanste en gemimeerde drama’s.
De oorsprong van het drama ligt vermoedelijk in de bewegingsdrift en de imitatiedrang van de zgn. primitieve mens, die via een gedanst of anderszins uitgevoerd drama het natuurlijk verloop van de gebeurtenissen wilde beïnvloeden. Als genre vertoont het drama talrijke afsplitsingen waarvan de belangrijkste blijspel en treurspel zijn. Sommigen verstaan onder drama alleen het ernstige toneelstuk.
