m. (-s), stelsel van overeengekomen letters en of cijfers al of niet in groepen, die elk een woord of zinsgedeelte betekenen, hetzij als geheimschrift hetzij als verkorting om de kosten van telegraferen te beperken, of voor classificatiedoeleinden: een bericht in —, een bibliografische —; ook stelsel van signalen bestemd voor communicatie ; een geheime —, code die alleen ingewijden bekend is. In wezen is voor elke communicatie een code nodig.
Codes voor visuele communicatie zijn zeer verbreid, b.v. verkeers-, rooken vlagsignalen. Zo ontwikkelde Charles Babbage de code voor vuurtorens (➝ kustlicht), waarbij uit de lengte van de periodes van licht en duister de identiteit van de vuurtoren bepaald kon worden. Een auditieve code is b.v. het geheel van kies-, bezet-, informatieen wektonen van de telefoon; een bekende tactiele code is het brailleschrift. Naast deze op de mens gerichte codes zijn in toenemende mate de op machines gerichte codes van belang geworden. Deze vonden hun oorsprong in de telegraaf en telex en werden ten behoeve van de computer verder ontwikkeld. Door een machine worden gewoonlijk slechts twee signaaltoestanden herkend.
Men spreekt dan van een binaire code. De twee signaaltoestanden kunnen gevormd worden door een hoge of lage elektrische spanning, het aanof afwezig zijn van een elektrische stroom e.d. Door een veelheid van zulke signalen achter elkaar (in serie) of naast elkaar (parallel) te beschouwen, kan in principe een onbeperkt aantal symbolen worden weergegeven. Enkele binaire codes voor de cijfers 0—9 zijn in bijgaande tabel aangegeven, waarbij de twee signaaltoestanden door de symbolen 0 en 1 zijn weergegeven. Het aantal signalen dat gewijzigd moet worden om de codecombinatie voor een cijfer in die voor een ander cijfer te doen overgaan, wordt de afstand tussen deze cijfers genoemd. In de code van kolom (2) is er een afstand 3 tussen de cijfers 1 en 6.
Een code met afstand n is een code waarbij de afstand tussen toegestane codecombinaties minimaal n is. Zo is van de code in kolom (2) de afstand gelijk aan 1, in de kolommen (3) en (4) is de afstand 2. Codes met afstand n kunnen n-1 foute signalen herkennen (fout-herkennende code). Zo kan de codecombinatie 01000 in kolom (4) door een enkelvoudige fout uit die voor 0, 7, 8 of 9 ontstaan zijn. Daar voor 01000 geen cijfer is gedefinieerd, kan deze combinatie als fout worden opgemerkt. In de betreffende machine worden voor dit doel schakelingen aangebracht.
Voor codes met afstand drie of meer kan in beperkte mate uit de foute codecombinatie de oorspronkelijke teruggevonden worden. Deze codes worden daarom fout-herstellend genoemd.code. Enkele binaire codes voor de cijfers 0—9 cijfer binaire code zuiver binair bi-quinair 2 uit 5 (1) (2) (3) (4)
0 0000 0100001 01100
1 0001 0100010 10001
2 0010 0100100 10010
3 0011 0101000 00011
4 0100 0110000 10100
5 0101 1000001 00101
6 0110 1000010 00110
7 0111 1000100 11000
8 1000 1001000 01001
9 1001 1010000 01010.
.
