v. (-n, -s), in de numerieke analyse een methode voor het benaderend bepalen van de getalwaarden van een functie.
Meestal past men een lineaire combinatie van eenvoudig berekenbare functies toe. De approximatie wordt zo uitgevoerd dat een gekozen maat voor de afwijking minimaal wordt gemaakt. Door de komst van computers hebben approximatiemethoden de klassieke interpolatiemethoden verdrongen; het blijkt veel voordeliger te zijn een functiewaarde te berekenen door middel van approximatie dan tabellen van de functie in een computergeheugen op te bergen. Approximatie vindt meestal plaats met behulp van polynomen of rationale functies, omdat deze berekend kunnen worden door uitsluitend gebruik te maken van de elementaire rekenkundige bewerkingen: optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen. De bekendste approximatiemethoden zijn de approximatiemethode van Chebyshev en de kleinste kwadratenmethode.
