REHDER heeft de verschillende bastaarden, ontstaan door kruisingen van P. deltoídes en P. nígra onder bovenstaande verzamelnaam bijeengebracht. Deze zogenaamde Canadese populieren, worden voornamelijk om hun houtwaarde aangeplant, vooral nu tijdens en na de oorlog van 1939—’45 zoveel gebruikshout is gekapt en de hollandse iep bijna niet meer wordt aangeplant. In ons land komen de „Canada-populieren” voornamelijk voor langs dijken en polderwegen of op regelmatige afstanden in bosverband in Brabant.
De algemene kenmerken van deze groep zijn: stam volkomen rond en bij oudere bomen in de lengte gegroefd; hoofdtakken opgaand of afstaand, met soms hangende zij takken; jonge twijgen aan de top kantig en kleverig; knoppen aanliggend, meestal groen, kleverig; bladeren 6-12 cm lang, aan beide zijden ongeveer gelijk van kleur, driehoekig of deltavormig, met vlakke of wigvormige, zeer zelden zwakhartvormige bladvoet met 1-2 kliertjes; bladrand gezaagd-getand, bij het ontluiken der bladeren vaak gewimperd; ♂ katjes ongeveer 7-9 cm lang; ♂ bloemen met 15-30 meeldraden.
X P. serótina HART. (P. nígra X P. deltoídes var. monilífera) is bij ons een van de meest voorkomende vormen; deze heeft eerst een pyramidale groeiwijze, doch vormt later een brede, afgeronde kroon. Bladeren met korte, toegespitste top en vlakke bladvoet met 1-2 kliertjes, bladrand gezaagd-getand, bij de top gaaf; ♂ katjes 7-9 cm lang. Deze populier loopt zeer laat uit en is te herkennen aan de lang blijvende rood-bruine kleur der jonge bladeren en bladstelen; de laatste blijvend iets rood aangelopen.
X P. serótina var. aúrea HENRY heeft goudgele bladeren en wordt in grote parken en tuinen als sierboom aangeplant; groeiwijze als voorgaande vorm.
X P. serótina var. erécta HENRY is een mannelijke vorm en een snelgroeiende boom met recht doorschietende stam, enigszins witte schors en een zuilvormig opgroeiende kroon.
X P. regeneráta HENRY (P. nigra X P. serótina) komt alleen in vrouwelijke exemplaren voor en is bekend als „Peuplier suisse rouge”; groeiwijze aanvankelijk meer opgaand, later een gesloten brede kroon vormend. Gelijkt veel op P. serótina doch loopt in het voorjaar vroeger uit. Bladeren eerst rood-bruin getint, later heldergroen; bladvoet vlak met 2 kliertjes bij de bladsteel; ♀ katjes 6-7 cm lang;
doosvrucht 2-, soms ook 3-kleppig.
X P. marilándica Bosc (P. nígra X P. serótina) vormt als jonge boom en niet zo rechte stam; op oudere leeftijd krijgt hij een brede kroon met meer horizontaal afstaande takken. Jonge twijgen eerst groen, later grijs; knoppen betrekkelijk klein, aanliggend; bladeren lichtgroen, bij het ontluiken eerst lichtbruin, later frisgroen en in het najaar mooi goudgeel verkleurend; met lange, spitse top en breed-wigvormige bladvoet, bladrand getand en enigszins gegolfd; ♀ katjes 6-7 cm lang; doosvrucht 2-4-kleppig. Alleen vrouwelijke exemplaren.
X P. eugénei SIM. LOUIS (P. regeneráta x P. nigra var. itálica) heeft eerst een meer opgaande groeiwijze, doch vormt op oudere leeftijd een afgeronde kroon. Jonge twijgen enigszins glanzend grijs-bruin, de top iets kleverig en kantig; bladeren bij het ontluiken iets rood-bruin gekleurd, later heldergroen, min of meer driehoekig met toegespitste top en wigvormige of vlakke bladvoet, bladrand grof gezaagd-getand, naar de top gaaf; ♂ katjes ongeveer 4-5 cm lang; ♂ bloemen met 15-20 meeldraden.
X P. gélrica HOUTZ. (P. marilándica X P. serótina), de Baakse populier, komt meestal alleen in mannelijke exemplaren voor en gelijkt in bladvorm op X P.
serótina. De bladeren zijn ook bij het ontluiken roodbruin getint, later frisgroen, top plotseling toegespitst, bladvoet vlak of soms breed-wigvormig. Deze vorm wordt om zijn houtwaarde en snelle groei zeer aanbevolen.
X P. brabántica HOUTZ., de Heeswijkse witte populier, is direct te herkennen aan de witte schors, die gewoonlijk met zwarte kankerknobbels is bezet. Voor de houtproductie heeft hij dan ook geen waarde; deze vorm zal daarom wel spoedig uit de culturen verdwijnen.
