Indicatie, v. (...ën), aanwijzing; (regt.) grond van verdenking.
*...DICEREN,
*...DIQUEREN, bw. gel. (ik indic(qu)eerde, heb geïndic(qu)eerd), aanwijzen, aanduiden.
*...DICIÊN, mv. kenteekenen, gronden van vermoeden.
*...DICTIE, v. (tijdr.) de romeinsche -, tijdkring van vijftien jaren (de eerste begon in het jaar 313).
